- asudəzəmir
- f. və ə. vicdanı rahat, ürəyi sakit
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
asudəzəmir
Look at other dictionaries:
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qulaq — is. 1. İnsan və heyvanlarda eşitmə orqanı. Qulağı ağrımaq. Qulaq həkimi. – Nəvəsi onun . . burnundan, qulağından yapışır, boğazının altını qıdıqlayır. M. Rz.. 2. Qulaqları örtmək üçün papağın yanlarından sallanan hissəsi. Papağın qulaqlarını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ürək — is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb. Ürəyin döyünməsi. Ürək xəstəliyi. // Döşün qol tərəfində həmin orqanın üstündəki yer. Ürəyini tutmaq. – Bibixanım əlini ürəyinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eycahan — (Əli Bayramlı, Kürdəmir, Sabirabad, Salyan) işsiz, boş, bikar, asudə. – İskan eycahansa, birin ver (Sabirabad); – Eycahan gəzir (Kürdəmir) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
boş — sif. və zərf 1. İçində heç nə olmayan. Boş qutu. Boş dükan. Boş çamadan. Boş şüşə. – Boş çuval dik durmaz. (Ata. sözü). Boş əl ilə məc. – heç bir şey əldə etmədən, heç bir şeyə nail olmadan, əlində heç bir şey olmadığı halda. Boş əl ilə üstümüzə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
buraxmaq — f. 1. Əlini açaraq əlindəki, yaxud əli və s. ilə tutduğu şeyin çıxmasına, düşməsinə, getməsinə imkan vermək, daha tutub saxlamamaq. İpin ucunu buraxmaq. Quşu əlindən buraxmaq. Tutub buraxmır. // Əlindən salmaq. <Məryəm> . . başını bir neçə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
